Zestaw nr 1 - Zabawy ruchowe z dzieciństwa
mamuś i tatusiów
·
Raz, dwa, trzy – baba
jaga patrzy - Jedna osoba to Baba Jaga. Stoi tyłem do pozostałych i woła:
„Raz, dwa trzy, Baba Jaga patrzy”. W tym czasie dzieci szybko biegną w jej
stronę. Na słowo „patrzy” Baba Jaga odwraca się. Kto nie zdołał się zatrzymać
w bezruchu, wraca na start, kto dotknie Baby Jagi, ten zajmuje jej
miejsce.
·
Ciuciubabka - Dziecko,
które jest ciuciubabką, stoi w środku koła z zawiązanymi oczami. Maluchy
śpiewają znaną piosenkę, a ciuciubabka próbuje ich złapać.
⬇
·
Kolory - Dziecko, które
na początku poprowadzi zabawę, trzyma piłkę. Pozostałe siadają w szeregu
naprzeciw niego. Prowadzący rzuca piłkę po kolei do każdego kolegi, wymieniając
przy tym różne kolory. Dzieci łapią i odrzucają piłkę. Nie można jej złapać,
gdy rzucający piłkę powie „czarny!”. Zmiana z prowadzącym następuje, gdy ktoś
złapie piłkę, mimo że padło hasło „czarny!”.
·
Balonik - „Baloniku mój
malutki, rośnij duży, okrąglutki. Balon rośnie, że aż strach, przebrał miarę,
no i... bach!”. To świetna zabawa, uwielbiana przez maluchy obojga płci.
·
Gra w klasy - Narysuj na
chodniku kratki do gry w klasy i ponumeruj je do pięciu. Pokaż dziecku, jak
rzucić kamyk, patyk na jedną z kratek. Zachęć malca do skakania po kratkach, aż
znajdzie się na numerze, na który upadł rzucony przedmiot.
·
Stoi różyczka - Kolejna
zabawa dla najmłodszych dzieci, która cieszy od wielu pokoleń. Śpiewajcie
(wiadomo jaką) piosenkę i bawcie się!
Zestaw nr 2 - Skoki mniejsze i większe
·
Skoki przez drabinkę -
Wykonaj drabinkę, np. z gazety. Wystarczy pociąć ją na 5-centymetrowe paski,
które ułożycie na ziemi na wzór drabinki. Zadanie dziecka polega na sprawnym
przeskakiwaniu kolejnych szczebelków.
·
Skoki przez linkę - To ćwiczenie
bardzo pomaga w ćwiczeniu równowagi. Do tej zabawy potrzebna jest
linka, którą musisz zamocować – dla dzieci trzyletnich – na wysokości 25–30 cm.
·
Kto wyżej - Rodzic stoi z
ołówkiem lub markerem przy futrynie, a maluchy kolejno podchodzą i z wyciągniętą
jedną rączką do góry w miejscu podskakują najwyżej, jak umieją. Wszystkie
wyniki muszą być zaznaczone, a zwycięża dziecko, które podskoczyło najwyżej.
Maluchy będą zadziwione, dokąd umieją dosięgnąć!
·
Spacerek - Puść maluchom
muzykę i rzucaj im różne polecenia: „Zbieramy grzyby!”, a wtedy maluchy
udają, że podnoszą coś z podłogi; „Gonimy motyle!” – smyki podbiegają i łapią
niewidoczne motylki; „Zrywamy szyszki!”, a dzieciaki muszą podskakiwać i
symulować obrywanie z gałęzi szyszek itd. Będzie dużo śmiechu i rozgardiaszu.
Zestaw nr 3 - Zabawy z piłką
·
Jaś - Dwie osoby stojące
naprzeciw siebie rzucają do siebie piłkę. Trzecia osoba ustawia się twarzą do
rzucającego i próbuje przechwycić piłkę. Może to zrobić wtedy, gdy rzut będzie
niecelny i piłka upadnie, lub gdy, podskakując wysoko, złapie ją. Kiedy „głupi
Jaś” przechwyci piłkę, zamienia się miejscem z dzieckiem, które właśnie
rzucało.
·
Podawanie piłki górą -
Dzieciaki siedzą w rozkroku na ławeczce, jedno za drugim tyłem do siebie.
Pierwsze dziecko podaje górą pikę następnemu, a ono przekazuje ją kolejnemu, aż
do samego końca.
·
Celowanie - Ustawiamy na
środku placu dużą piłkę (najlepiej do koszykówki). Metr od niej rysujemy linię,
na której stają rzucające dzieci. Każde dziecko otrzymuje małą piłkę, którą stara
się trafić w dużą. Po dwóch kolejkach staramy się zwiększyć odległość.
Zestaw nr 4 - Zabawy na muskuły
·
Przeciąganki - Drużyny
ustaw w rzędach naprzeciwko siebie, najsilniejsi z drużyn stoją na przodzie
zespołów. Pierwsi zawodnicy z przeciwnych drużyn chwytają się za ręce,
pozostali stojący w rzędach obejmują w pasie kolegę stojącego z przodu. Na
sygnał drużyny zaczynają się przeciągać, a wygrywa ten, któremu uda się
przeciągnąć przeciwników za wyznaczoną linię. Zwycięża zespół, który więcej
razy pokona przeciwnika.
·
Za łokcie - Dzieci stoją
tyłem do siebie, ramiona mają złączone w łokciach. Usiłują przeciągnąć partnera
na swoją stronę.
·
Klapsy - Dzieci chwytają
się tymi samymi, czyli np. lewymi lub prawymi ramionami, a drugimi usiłują
klepnąć swojego partnera w pośladek. Zobaczycie, ile będzie przy tym śmiechu.
Zestaw nr 5 - A teraz w ruch idzie
(jedzie?) hulajnoga i rowerek :)
·
Tor przeszkód - Możesz na
drodze przejazdu dzieciaków poustawiać krzesła, kosze na śmieci, duże zabawki,
skrzynki. Miej ze sobą stoper, żeby mierzyć czas przejazdu małym sportowcom.
·
Slalom - Klasyczna zabawa
polegająca na płynnym mijaniu zygzakiem rozstawionych kijków.
·
Grand Prix na żużlu -
Oczywiście nie chodzi o wyścigi motocyklowe, tylko na rowerach, i nie na żużlu,
tylko np. na placu zabaw :) Zaopatrz się w stoper i startuj maluchy parami do
wyścigu na ok. 30 m. Koniecznie mierz im czas!
·
Skrzyżowanie - Narysuj na
ziemi „skrzyżowanie”, czyli dwie przecinające się „ulice”, i stań z boku,
trzymając w ręce dwie kartki – czerwoną i zieloną. Na twój sygnał maluchy,
które jadą na siebie z naprzeciwka, muszą jak najszybciej znaleźć się po
drugiej stronie skrzyżowania. Stosując się jednak do tego, co pokazuje
sygnalizacja świetlna, czyli ty (zmieniasz światła w równych odstępach czasu).
Wygrywa ten brzdąc, który najszybciej dojedzie do krzyżówki i któremu dopisze
szczęście, ponieważ trafi na zielone światło.
Zestaw nr 6 - Zabawy ruchowe z opowieścią
·
Pająk i muchy.Dzieci
biegające swobodnie, naśladując gestami dźwiękiem muchy. Na zawołanie
"pająk!", zastygają w bezruchu. Osoba pełniąca funkcję pająka
wychodzi na spacer pomiędzy uczestnikami, uważnie obserwując czy ktoś się nie
porusza. Ten kto nie wytrzyma w bezruchu, zabierany jest do "sieci"
(miejsce z boku pola zabawowego). Gdy pająk na chwilę wraca do sieci, muchy
mają możliwość swobodnego fruwania, aż do następnego polowania.
·
Dzieci do domu - dzieci
na spacer. Przybory: skakanki lub szarfy,
albo kreda (do rysowania po asfalcie). Na przestrzeni w której
odbywa się zabawa (w sali, na korytarzu, boisku) uczestnicy przygotowując swoje
"domki", w których mogą się swobodnie zmieścić. . Mogą być to pętle
ze skakanek lub szarf, bądź materiałów naturalnych czy koła narysowane kredą.
Na zawołanie "dzieci na spacer" wszystkie rozbiegają się po boisku. W
czasie, gdy swobodnie biegają, prowadzący woła: "dzieci do
domu". Wówczas każde dziecko jak najszybciej stara się dotrzeć do własnego
domku, po czym przybiera określoną przez prowadzącego pozycję, np. siada po
turecku. Po chwili nauczyciel znowu woła "dzieci na spacer". Wówczas
uczniowie opuszczają swoje domki i mają możliwość swobodnego spacerowania,
zgodnie z podanymi wskazówkami (pojedynczo, parami, trójkami).
W innym wariancie
tej zabawy, przy każdej kolejnej rundzie, można redukować po jednym
"domku". Uczestnik który nie znalazł w odpowiednim momencie
schronienia - odchodzi z gry.
·
Pisanie liter i wyrazów.
Przybory: kijki (do pisania na ziemi - jeśli zabawa odbywa się na dworze)
, bądź kreda i tablica lub przygotowane dla każdej z drużyn duże kartki papieru
i mazaki. Podział na drużyny (jeśli konieczny). Dzieci otrzymują polecenie
napisania na ziemi lub tablicy podanych przez prowadzącego wyrazów, przy czym
każdy pisze jedną literkę. Należy dobierać takie wyrazy , w których jest tyle
liter ile dzieci w rzędzie. Dzieci wybiegają na odległość kilku kroków i
starają się ładnie, czytelnie napisać swoją cząstkę wyrazu, po czym oddają
pióro następnemu, który pisze kolejną literę itd. Po ukończeniu wyścigu, ocenia
się pismo i czas jego wykonania. Większy naciski należy jednak położyć na
dokładność wykonania.
W
innej wersji: dzieci rysują domki, drabinki, płotki.
·
Wiewiórki,
orzechy, żołędzie. Liczba uczestników dowolna, ale podzielna przez 3, plus
1 dodatkowy. Uczestnicy ustawiają się w trójkach. W każdej trójce jedna osoba
przybiera nazwę wiewiórki, orzecha lub żołędzia. Trójki wiążą ręce i
ustawiają się na ustalonej przestrzeni. Wśród nich uwija się jedyny wolny
uczestnik. Prowadzący wywołuje kolejno wiewiórki, żołędzie lub orzechy. Wywołani
opuszczają swoje miejsce by zmienić "trójkę". Z tej
sytuacji stara się skorzystać uczestnik, który dotychczas nie miał swojego
miejsca. Jeżeli zdąży wejść do jednej z trójek, przybiera nazwę tego
uczestnika, który trójkę opuścił.
·
Komu nie spadnie.
Przybory: po jednym woreczku na uczestnika. Dzieci z woreczkami na głowie
lub barku starają się przemieszczać w kierunku pokazanym przez prowadzącego.
Wygrywają ci uczestnicy, których woreczek nie spadnie.
·
Stonoga. Dzieci
stoją w "wężu" i idą w rozkroku, kiwając się na boki. Śpiewają:
"Idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga, aż się trzęsie podłoga, podłoga,
bęc!". Na "bęc" dzieci wykonują zeskok obunóż, po którym
następuje odliczanie nóg "stonogi". Kolejno odliczając , dzieci
wystawiają odliczoną nogę, mówiąc: "Pierwsza noga, druga noga, trzecia
noga ...itd". Po odliczeniu wszystkich nóg ostatnie dziecko przebiega do
przodu i zabawę powtarzamy.
·
Gumoludki i
roboty. Przybory: płyta z muzyką, odtwarzacz. Ewentualnie taśma klejąca
bądź kreda. Uczestnicy poruszają się swobodnie po pomieszczeniu i reagują na
muzykę wykonując określone ruchy, przypominające sposób poruszania się
człowieka z gumy (swobodny, sprężysty) albo robota (sztywny i urywany). Komendę
określającą sposób poruszania się wydaje prowadzący.
Wariant: Dzielimy
pomieszczenie na 2 lub 4 części (przy pomocy taśmy, kredy bądź umownie).
Powstaje w ten sposób państwo robotów i państwo gumoludków. Po przekroczeniu
granicy danego państwa, każdy musi się poruszać w sposób w nim obowiązujący.
·
Czarodziejskie
szkatułki. Wszyscy uczestnicy kucają w rozsypce, głowę chowając w kolana.
Słuchają uważnie narracji prowadzącego i starają się odtworzyć gestami
przedstawianę historię. Prowadzący mówi: "Jesteście czarodziejskimi
szkatułkami. Jesteście bardzo małe i szczelnie zamknięte. A teraz szkatułki
powolutku się otwierają...i wychodzi z nich...ryba." Przez chwilę
dzieci krążą swobodnie po sali naśladując wybrane zwierzę, przedmiot. Gdy
narrator wznawia opowieść, ilustrują ją ruchem. "A teraz wszystkie pudełka
z powrotem się zamykają ". W następnych rundach z pudełek mogą
wychodzić:
-
niemowlaki, które są bardzo głodne,
-
dumnie kroczące długopisy,
-
jaszczurki,
-
mruczące koty oraz dowolna ilość postaci przywołanych przez prowadzącego.
Na
końcu ze szkatułek wychodzą znowu ludzie.
·
Śmieszna wędrówka.
Dzieci ustawiają się w szeregu. Na samym początku staje prowadzący. Wyjaśnia
dzieciom, że wszyscy razem odbędą śmieszną wędrówkę i, że powinny jak to
możliwe wiernie naśladować jego ruchy. Razem wyruszają i idą po: ostrych
kamieniach, miękkim mchu, wodzie, piasku, lepkim podłożu. Wraz z grupą można
tworzyć różne inne warianty zabawy.
·
Letnia burza.
Dzieci siedzą przy
stole.
Narracja: "W
piękny letni dzień gdy wiele dzieci było na spacerze, nagle słońce schowało się
za chmurami i nadciągnęła burza". Dzieci palcami obu rąk
"wędrują" po stole.
Narracja:
"Wszyscy próbują się schować". Uczniowie opierają o krawędź stołu
same końce palców.
Narracja: "Zaczyna
już kropić deszcz". Dzieci jednym palcem pukają lekko w blat stołu.
Narracja: "A
potem spadają pierwsze duże krople deszczu". Uczestnicy pukają na przemian
dwoma palcami w blat.
Narracja:
"Deszcz pada i pada i pada". Uczniowie Bębnią wszystkimi
palcami po stole.
Narracja:
"Deszcz pada coraz bardziej rzęsiście. W końcu leje jak z cebra".
Dzieci wykonują gest zacierania rąk.
Narracja:
"Nagle zaczyna padać grad, mimo, że jest środek lata". Uczniowie
pukają kostkami palców o lat stołu.
Narracja: "Na
niebie pojawiają się błyskawice". Uczniowie szybko - jak błyskawica-
wyrzucają ręce do góry.
Narracja: "Słychać donośne
grzmoty". Dzieci biją pięściami w stół.
Narracja: "Stopniowo burza
cichnie". Uczestnicy uderzają powierzchnią dłoni o krawędź stołu.
Narracja: "Nadarza się okazją, aby
prędko pobiec do domu". Uczniowie przebiegają palcami szybko po blacie
stołu i chowają ręce pod jego krawędzią.
Narracja: "Chmury przerzedzają się na
niebie, zza nich wygląda słońce. Wszyscy się cieszą!". Dzieci rysują w
powietrzu słońce i klaszczą.
· Malowanka
na plecach.
Zabawa w parach. Dzieci nawzajem "malują" sobie na plecach różne
przedmioty i zgadują co to jest. Zaczynamy od prostych form, jak np. piłka,
kwiatek, dom, przechodząc później do bardziej skomplikowanych jak np. bałwan,
samochód, żaglówka.
· Jaką
jestem zabawką? Dzieci wypowiadają się na temat ulubionych zabawek. Po
kolei każdy z uczestników przedstawia gestami wybraną przez siebie zabawkę,
a pozostali odgadują jaka to zabawka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz